Zor bu ara her şey zor her şey üstüme üstüme,insanlar insan olmaktan çıkmışlar sadece kendi nefisleri için hrkesi en sevdiklerini bile hiçe sayabiliyorlar,
zor her şey ve her şey daha bir çıkmaza gidiyor gibi geliyor yüreğime
neden insanları en çok en sevdikleri yaralar ya da en çok sevdikleri atar ateşlere
Ben insanca bakarken neden herkes hayvanca heveslerinin peşinde
Tüm yaptığım insani çaba emek ve fedakarlıkların karşılığı niçin her zaman daha da çirkin ve adi bir şekilde sırtımdan vurulmak yada vurdurulmak olsun ki.Emeğin fedakarlığın özverili olmanın insan gibi insan olmanın karşılığı üzülmek mi bu hayatta?
Zor herşey daha da zor bugün yüreğime,
bir kağıt parçası olmak isterdim şimdi sıktıkça bir nefeste öleyim diye ,
bazen yaşamak bunlara katlanmak susmak zorunda olmak ve aslında her defasında omzumda daha çok birikiyor olması ve sırtıma çok fazla gelmesini yaşamak ne kadar zor,
minik elleri olan bir yavrum olsun istedim Allahım bana onu nasip etmedi,
onu kaybettiğim aylardayım içim hüzünlü buruk
aslında takmıyorum yada bu bir kandırma her canımı acıtışlarında daha çok yanıyor yüreğim ve tekrar nüksediyor bütün ateşler kor olup kavuruyor bedenimi
acıtıyor işte be acıtıyor ,hiçbirşey yokken bile birşey varmış gibi acıyı yaşatmaları acıtıyor
benim Rabbim var inancım var isteyen istediği kadar gelebilir üstüme bu can bu bedenden çıkana kadar ben yanlızca Allaha eğileceğim
ve başım dik alnım ak şekilde hep mücadele edeceğim
"neden insanları en çok en sevdikleri yaralar " bu cümle işin özeti aslında , çünkü sevmediklerinin dedikleri ya da yaptıkları önemli değildir, kıymetli olan değer verdiğindir...
YanıtlaSilama en sevdiğimize en çok fedakarlığı yapıyorsak ama en çok o üzüyorsa burda bir tezat var işte.verilmemeli mi o değer yada onca emek diye de sorgulamadan edemiyor insan...güzel yorumun içinde ayrıca teşekkürler bloguma yazman beni onurlandırıyor..seviyorum seni ve yazdıklarını.
Sil